Brug Wilhelminapark Grou

In het kader van een grootscheepse renovatie van het Wilhelminapark te Grou kwam ook een brugvervanging aan de orde. 

Dit park, ontworpen door de bekende landschapsarchitect Gerrit Vlaskamp (1834-1906) bezat oorspronkelijk twee bijzondere bruggen; een 'holle'en een 'bolle'. Beide verdwenen in de loop der tijd, opgevolgd door standaard houten bruggen.Inzake een nieuwe bolle brug over de vijver in het park kwam de gemeente Leeuwarden met een aantal ruimtelijke en technische randvoorwaarden:

• Brug vormt een ‘pareltje’ of tuinsieraad - zoals er begin 1900 over werd gesproken – van het Wilhelminapark
• Geen reconstructie van de oorspronkelijke brug, maar geïnspireerd op de zogenaamde bolle brug zoals de ontwerper van het park (Gerrit Vlaskamp) heeft bedoeld
• Het idee van een ‘bolle’ brug blijft ook in de nieuwe brug herkenbaar
• Constructie en leuningen ogen ‘fijn’ en ‘licht’
• Rekening houden met toegankelijkheid brug voor gebruikers van rolstoel, rollator en kinderwagens
• Materiaal, bij voorkeur kunststof en geconserveerd staal (duurzaam)
• Constructie bestaat uit één overspanning, dus geen ondersteuning in het water
• Breedte van de brug 1,5 a 2 meter
• Te overspannen waterbreedte is 5 meter
• Rekening houden met twee bestaande (en te behouden) bomen ter hoogte van de nieuwe brug (staan ook bij de huidige brug op deze locatie)

In antwoord op het bovenstaande is door ons buro een lichte stalen brug ontworpen, waarbij draagkonstruktie, bovenbouw en aanlanding zijn samengevat in een vloeiend geheel. Een waaier van lichte ballusters tussen onderen bovenboog bieden transparantie en constructieve verbinding. Het brugvlak ondersteunt het alzijdig karakter van gebogen lijnen door insnoering in het midden.

Op het brugdek na, is alles uitgevoerd in thermisch verzinkt staal. Ideaal vanwege de bewezen kwaliteit van de bescherming. Ideaal ook vanwege het zilveren, vergrijzende karakter. Filigreine transparantie tegen een decor van de wisselende groentinten in het park.